Mijn naam is Mark Koks en ik ben veteraan. Ik wil graag mijn verhaal met jou delen. Waarom? Als ik mensen vertel dat ik in Afghanistan ben geweest, bij de beruchte slag om Chora, dan hoor ik meestal zeggen… ‘Heftig joh!’ en is de toon gezet. Want ook jij hebt vast wel eens gehoord van de beruchte slag om Chora [1]. Ik ben op de eerste rij getuige geweest van wat daar is misgegaan. Dat was natuurlijk een heftige ervaring, maar wat mij het meest heeft dwars gezeten, is hoe daar naderhand door o.a. Defensie en de politiek mee om is gegaan. Dat is mij niet in de koude kleren gaan zitten.

Bij terugkomst in Nederland werd er gedaan alsof er niets bijzonders was gebeurd. Maar toch bleef er iets knagen. Er klopte iets niet. Ik ging twijfelen aan mezelf en mijn waarnemingsvermogen. Ik stond dag en nacht op scherp en voelde mijn lijf niet meer. Ondertussen ging ik steeds sneller en harder door het leven. Ik vond mijn uitvlucht in sport en heb verschillende Iron mans voltooid, terwijl ik eigenlijk geblesseerd was. Na een tijdje kon ik er echt niet meer omheen. Ik had een probleem. Ik moest tot stilstand komen. Ik moest nu echt gaan luisteren naar mezelf.

Dat was het moment waarop ik mij besefte dat de manier waarop ik was behandeld na de slag om Chora, mij meer dwarszat dan ikzelf wist. En na jaren van strijd om erkenning, heb ik deze in 2022 ook eindelijk gekregen. En niet alleen ik, maar ook de mensen die daar gesneuveld zijn. Daarmee is de cirkel voor mij nu rond. Het hoofdstuk is afgesloten en de lessen neem ik mee.

Ik kan het verleden achter me laten en ik wil vooral met je delen, wie ik ben en wat ik meeneem uit mijn ervaringen. Want ondanks dat mijn loopbaan bij Defensie geëindigd is een conflict, ben ik er uiteindelijk een veel sterker en completer mens van geworden.

Mijn leven tot nu toe heeft mijn kijk op de wereld gevormd. ‘Je staat ergens voor of je staat nergens voor!’’ Dat is wat ik geloof. En als je ergens voor staat, handel daar dan ook naar. Tegenwoordig vliegen mensen over elkaar heen om het te hebben over onrecht en ongelijkheid. Er zijn helaas te weinig mensen die daar ook echt daadwerkelijk naar handelen. Die er iets aan doen. Ikzelf sta voor rechtvaardigheid en daar handel ik ook naar. ‘Rechtvaardigheid is iets wat je doet!’ Het feit dat iemand fysiek sterker is dan een ander, geeft deze persoon niet het recht om die ander te onderdrukken. Dan kom ik in actie! Daarom zat ik bij Defensie en daar leef ik nog steeds iedere dag naar.

Door rechtvaardigheid weer te voelen in mijn leven, kreeg ik meer rust in mijn lijf en in mijn hoofd. Ik kon eindelijk verder kijken naar wie ik ben en wat ik echt belangrijk vind. Ik zag niet meer alleen de strijd, maar ook hoe de strijd mij gevormd heeft. Door de jaren heen heb ik inmiddels een opleiding gevolgd tot Sport Theratpeut en in die expertise heb ik ook de nodige (werk)ervaring opgedaan. Dat werk doe ik met een brede blik. Ik kijk naar de mens als geheel. Want vanuit mijn eigen geschiedenis weet ik als geen ander dat een klacht een symptoom kan zijn van vele verschillende problemen. Het uit zich fysiek, maar het kan evengoed een mentale of emotionele oorsprong hebben.